Ένας ολόκληρος λαός, 41 εκατομμύρια ψυχές, περιμένουν απ’ αυτόν να τους φέρει την κούπα, να τους βγάλει στους δρόμους. Μπουένος Άϊρες, Σάντα Φε, Κόρδοβα, Κουτουμάν, Έντρε Ρίος, Σάλτα, Σάντα Κρουζ, Λαριόχα, Ρίο.
Νέγρο, Φορμόσα, όλη η αργεντίνικη γη, προσεύχεται για το θεό της, ξέρει ότι είναι ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να σπρώξει το κάρο, να το βγάλει από τη λάσπη, να το οδηγήσει στη γη της επαγγελίας.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται ψυχολόγους για να του πάρουν λίγο βάρος. Γιατί δεν είναι λίγο πράγμα να έχεις στις πλάτες σου ένα ολόκληρο έθνος, που περίμενε 24 ολόκληρα χρόνια να δει την ομάδα στον τελικό!
Το 1994 την πέταξε έξω η Ρουμανία (!) στους 16, το 1998 τους απέκλεισε η Ολλανδία στους 8, το 2002 έφυγαν ταπεινωμένοι από τους ομίλους πίσω από Σουηδία και Αγγλία, το 2006 και το 2010 του τσάκισαν δυο φορές οι Γερμανοί. Την πρώτη φορά στα πέναλτι με 4-2, τη δεύτερη στη Νότια Αφρική με 4-0 πάλι στους οκτώ.
Τώρα λοιπόν είναι η μεγάλη ώρα. Έτσι νιώθουν όλοι. Από τον Μαραντόνα στον Μέσι!
Κι αν τότε υπήρχε εξάρτηση από τον Μαραντόνα, τώρα υπάρχει επί πέντε, ιδίως μετά την «απενεργοποίηση» του
Ντι Μαρία και του Αγουέρο, δυο παίχτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον μικρό μάγο, να βγάλουν και να πάρουν μπαλιές.
Σκεφτείτε πώς θα ήταν ο Μαραντόνα χωρίς τον Βαλντάνο και τον Μπουρουσάγα!
Οι απεσταλμένοι στη Βραζιλία λένε ότι ο Μέσι παραμένει ήρεμος και προσπαθεί να διώξει το άγχος με ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπου ΚΑΙ εκεί νικάει. Τον… εαυτό του!
Κι αν αυτός –λόγω χαρακτήρα- δεν κάνει ακρότητες, τις έκανε ο Μασεράνο, λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει ο προημιτελικός με το Βέλγιο!
«Έχω κουραστεί να τρώω σκατά! Ξυπνήστε και πάμε γερά! Για μένα, για τους πρώην παίχτες, για όλους μας»
Φώναζε και χτυπούσε τα ντουλάπια! Όλοι βούρκωσαν, ακόμα κι ο Μέσι, όλοι πωρώθηκαν.
«Φτάνει το κλάμα για τον Μπατιστούτα, τονΜασεράνο, φτάνει! Πάμε να πάρουμε το ματς, κι αυτό κι όσα μένουν!»
Έτσι πάει στον ημιτελικό με την Ολλανδία η Αργεντινή. Έτσι πωρωμένη, με τους παίχτες να πιστεύουν ενδόμυχα ότι ίσως να είναι η τελευταία τους ευκαιρία. Σε τέσσερα χρόνια… ποιος ζει ποιος πεθαίνει, ενώ ο Μέσι θα είναι πια 31, άλλη κατάσταση τότε…
Αλλά, για να λέμε και του… στραβού το δίκιο, τα ίδια σκέφτονται και οι Ολλανδοί.
Ο Ρόμπεν, ο Φαν Πέρσι, ο Φαν Γκααλ βέβαια, όλοι θεωρούν ότι είναι η τελευταία τους ευκαιρία.
Μόνο που ο στρατηγός των Ολλανδών, ο Φαν Γκααλ, δεν θα πει ΠΟΤΕ στους παίχτες του ότι η Αργεντινή είναι ΜΟΝΟ Μέσι. Έχει άλλη κουλτούρα, όπως κι ο λαός τους.
Η λογική λέει ότι αυτή τη φορά δεν θα έχει τόσο… ξύλο, τουλάχιστον από την πλευρά των Ολλανδών. Κι αυτό τον βολεύει τον Μέσι!
Ένας τρελός Αργεντίνος μέτρησε ότι ο Μέσι έχει φάει ως τώρα 234 κλωτσιές, οι 70 –λέει- πολύ δυνατές, οι οποίες όμως δεν τον εξόντωσαν!!
Α, για το ξύλο διαμαρτυρήθηκε ο Ρόμπεν, δηλώνοντας ότι οι Κοσταρικανοί τον τσάκισαν κανονικά!
«Βαρέθηκα αυτές τις μαλακίες! Με παίζουν λες και είναι ράγκμπι!», είπε, θεωρώντας ότι οι διαιτητές δεν τον προστατεύουν όσο τον Μέσι! Να τα μας!
Πάντως όλοι απορούν με τις αντοχές του. Δεν τον έλεγαν… γυάλινο; Κι όμως ως τώρα έδειξε άθραυστος, όπως κι ο Μέσι βέβαια. Και ναι, οι δυο τους –μαζί με τον Νεϊμάρ- έφαγαν το περισσότερο ξύλο. Μόνο που ο Βραζιλιάνος δεν άντεξε ο δόλιος, από ένα χτύπημα που δεν θα άντεχε κανείς.
Πάμε λοιπόν για ματσάρα, στην οποία δεν θα μετρήσουν μόνο οι αγωνιστικές ικανότητες αλλά και η ψυχή…
