Το όμορφο ορεινό χωριό
που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην τοπική οικονομία.
Σε υψόμετρο 1.000
μέτρων, στις πλαγιές του όρους Παναιτωλικού , στα σύνορα της Αιτωλοακαρνανίας
με την Ευρυτανία, βρίσκεται, «πνιγμένο» στα έλατα ,το Λαμπίρι.
Ένα από τα
ορεινότερα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας, το μικρό Λαμπίρι το χειμώνα «σκεπάζεται»
από τα χιόνια, δημιουργώντας μια εικόνα που από μόνη της προκαλεί τον ταξιδιώτη
να το επισκεφτεί. Το χωριό που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να αναδειχθεί στο
κατεξοχήν χειμερινό τουριστικό προορισμό, αν όχι ολόκληρης της
Αιτωλοακαρνανίας, τουλάχιστον του Δήμου Αγρινίου, παρουσιάζει πάντως μια
τελείως διαφορετική εικόνα. Στην καρδιά του χειμώνα, ο ταξιδιώτης περνώντας απ”
το Λαμπίρι, θα μείνει βέβαια έκθαμβος από το πανέμορφο τοπίο, είναι ζήτημα όμως
αν θα βρει ένα μέρος για να γευματίσει, να πιεί τον καφέ του, να ζεσταθεί. Λίγο
πιο πάνω βέβαια, από το πρώτο κιόλας χωριό της Ευρυτανίας, η εικόνα που συναντά
κανείς είναι εντελώς διαφορετική.
Ο κ. Ηλίας
Καμζέλας, πρόεδρος στο Λαμπίρι και ένας άνθρωπος που ασχολείται με τα κοινά στο
χωριό τα τελευταία 12 χρόνια, γνωρίζει καλύτερα ίσως απ” τον καθένα τις
προοπτικές και όλα αυτά που έχει ανάγκη ο τόπος. Σύμφωνα πάντως με τον κ.
Καμζέλα, τα πράγματα στον ενιαίο Δήμο Αγρινίου, λειτουργούν καλύτερα, απ” ότι
τότε που το χωριό εντάσσονταν στο Δήμο Παραβόλας. « Ο Δήμος Αγρινίου έχει πιο
οργανωμένες τις υπηρεσίες του. Αν προκύψει κάποιο θέμα ή χρειαστούμε την άμεση
επέμβαση υπηρεσιών του Δήμου, την έχουμε», δηλώνει στο «Γεγονός» ο κ. Καμζέλας.
Ο ίδιος βέβαια
διαπιστώνει πως τα τελευταία χρόνια δεν γίνονται έργα στο χωριό: «Προσπαθούμε
να συντηρήσουμε ότι έχουμε. Επιπλέον έργα κι αν έχουν γίνει, είναι ελάχιστα».
Πριν από μια δεκαετία
οι μόνιμοι κάτοικοι στο Λαμπίρι ήταν πολλοί περισσότεροι. Πριν από δύο
δεκαετίες, ακόμη πιο πολλοί. Ήταν τότε που στο χωριό λειτουργούσαν παράλληλα
δύο Δημοτικά σχολεία. Τα κτήρια αυτά ερημώνουν τα τελευταία 25 χρόνια.
Κατά τα λοιπά οι
ελαχιστότατοι μόνιμοι κάτοικοι προσπαθούν να είναι αυτάρκεις, έχουν όμως
τα δικά τους προβλήματα, καθώς αγροτικός γιατρός δεν τους επισκέπτεται ποτέ και
η μόνη εξαίρεση είναι οι άνθρωποι από τη «Βοήθεια στο σπίτι» του Δήμου Αγρινίου
που επισκέπτονται τους ηλικιωμένους παρέχοντας τους βοήθεια τόσο στην
καθαριότητα των σπιτιών τους, όσο και νοσηλευτική.
«Εφόσον
απαγόρευσαν την κτηνοτροφία στην περιοχή και έφυγαν και οι νέοι, τα κτήματα
μένουν ακαλλιέργητα. Κάποτε όλοι καλλιεργούσαν, παρείχαν οι ίδιοι οι κάτοικοι
στις οικογένειές τους τα προς το ζην. Έπειτα οι νέοι έφυγαν για τις
μεγαλουπόλεις και το χωριό άδειασε».
Αυτό στο οποίο ο
πρόεδρος επιμένει, είναι η ανάγκη να έρθει κόσμος στο χωριό. Γιατί μπορεί ,
όπως εξηγεί, στο Λαμπίρι να μένουν πλέον μόνιμα , δηλαδή και τους
χειμερινούς μήνες, μόνο 3 ζευγάρια ηλικιωμένων, αλλά το καλοκαίρι το
χωριό «βλέπει» κόσμο. «Έχουν δοθεί ήδη κάποιες άδειες και ευχή μου είναι να δοθούν
κι άλλες για να έρθει ο κόσμος να χτίσει. Αρκετοί που έχουν σπίτια στο χωριό
έρχονται και μένουν όλο το καλοκαίρι. Είναι βέβαια και αυτοί συνήθως
συνταξιούχοι, αλλά το καλοκαίρι δε μένει σπίτι κλειστό. Εκεί πρέπει να
στοχεύσουμε. Ακόμη περισσότερα πρέπει να πετύχουμε και τη χειμερινή περίοδο.
Γιατί το Λαμπίρι δεν έχει τίποτε να ζηλέψει.», σχολιάζει ο πρόεδρος.
Και πράγματι, το
Λαμπίρι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα χωριά της Ευρυτανίας, τα γεμάτα
εστιατόρια και καφετέριες, τα όλο ζωή, δραστηριότητες και νέο κόσμο να τα
επισκέπτεται. Χρειάζονται όμως επενδύσεις. «Αν υπήρχαν καλά οργανωμένες
επιχειρήσεις και επιχειρηματίες που να είναι μόνιμα εκεί και να ασχολούνται, η
εικόνα θα ήταν πολύ διαφορετική. Αυτά πράγματι λείπουν απ” το χωριό και αυτά
είναι ακριβώς που χρειάζεται», τονίζει ο πρόεδρος.
Μαρίνα Ζαρκαβέλη
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΕΓΟΝΟΣ
http://e-gegonos.gr/
http://e-gegonos.gr/
| Σας άρεσε; Πατήστε... |
|---|
loading...